Ya znovu і znovu zgaduyu tі davno minulі dnі. Yak і ranіshe oblіtaє listya z derev, tak samo po seredah іdut' doschі. Ya prohodju povz troleybusnoї zupinki, de schodnya, za bud'-yakoї pogodi, za bud'-yakih obstavin schos' taki ta prodaєt'sya.  Zupinyayusya bіlya staren'koї, scho torguє kvіtami. Kolo її nіg zavjdi bagato troyand, gvozdik, nartsisіv, tyul'panіv, jorjin. Ale menі potrіbnі ne voni. Mene vablyat' bіlі yak snіg, nіjnі і vitonchenі, velicheznі lіlії. Voni nenache vipromіnyuyut' teplo, lasku, nіjnіst'. Menі tak podobaєt'sya dihati їh aromatom. Ya kupuyu tsyu velicheznu bіlosnіjnu hmaru і vje zbirayusya yti, ale povertayus'. Vje vechіr, a bіlya nіg babusі sche p'yat' buketіv – troyandi, jorjini, gvozdiki. Ya rozplachuyusya і zabirayu їh usі. Yak zavjdi...


  Z tsіlim oberemkom zapashnogo rіznotsvіtu sіdayu v avto і їdu dodomu. Menі podobaєt'sya mіy zatishniy budinok. V n'omu zavjdi bagato kvіtіv. Na fonі bіlosnіjnih stіn voni viglyadayut' nemov vishivka. Ya sіdayu v krіslo, miluyusya nіjnіstyu їh pelyustok. Hvilina, і ya znovu opinyayusya tam ... u dalekomu svіtі, v nezabutih snah.


Sche pіdhodyachi do budinku ya chuyu, yak stukaє її shveyna mashinka. І koli ya vіdchinyayu hvіrtku, і koli vіdkrivayu dverі, ya chuyu tsey rіvnomіrniy stukіt. Ya znayu – vona znovu provela u svoїy komіrtsі za vishivkoyu uves' den', poki mene ne bulo. І vnochі, koli ya lyagayu spati, menі zdaєt'sya, scho ya znovu chuyu tsey rіvnomіrniy stukіt, ale tse vje ne golki, tse її kroki. Nenache vona vsyu nіch blukaє budinkom tam unizu. Їy nemaє tut mіstsya, vona vsyu nіch hodit' z kuta v kutok, vіd vіkna do vіkna, vіd dverey do dverey. Abo menі tse tіl'ki zdaєt'sya....  


   Ya pіdіymayusya shodami nagoru, do svoєї kіmnati і z kojnim krokom chomus' vse golosnіshe staє stukіt її shveynoї mashinki. Nenache її sіra kіmnatka znahodit'sya ne vnizu, a nagorі, des' poryad z moєyu kіmnatoyu. Ya ydu po koridoru і prohodju povz Yogo kіmnati. Tam visit' Yogo portret, vіn zaymaє vsyu stіnu і krayami nenache zaplivaє na pіdlogu, stelyu, іnshі stіni. Navіt' z pіd zachinenih dverey prosochuєt'sya kray Yogo portreta. Ya pragnu yti yakomoga tihіshe. U kіntsі koridoru na malen'komu jurnal'nomu stoliku, yak na vіvtarі stoїt' krishtaleva vaza. Perelivayuchis' na svіtlі svoїmi veselkovimi granyami, vona nenache kliche do sebe. V obіymah krihkogo, chistogo yak dumki Boga, krishtalyu nіjatsya velicheznі, yak sertse Boga bіlosnіjnі lіlії. Voni nemov vіdchuvayut', nemov chuyut' moї kroki, і zdaєt'sya vsіma svoїmi listochkami-pelyustochkami, vsієyu svoєyu tonkoyu dusheyu hochut' obіynyati mene svoїm vitonchenim aromatom, zіgrіti і prigolubiti. Ya vіdchuvayu, yak potoki їh teplogo dihannya vhodyat' menі v dushu. І hoch u gospodinі tsih kvіtіv nіkoli ne bulo ochey, zamіst' nih zyayala neskіnchenna nezryacha bezodnya, dihannya Її lіlіy - nayteplіshe, scho bulo koli-nebud' na zemlі. Ale nastupna cherga monotonnogo drobu vivodit' mene z kazki bіlih lіlіy.    





Ya spuskayusya vniz do її sіroї pohnuroї kіmnatki, de vona vje davno chekaє, perebirayuchi v rukah pasma, motki і klubki rіznokol'orovih nitok. Sіdayu na malen'kiy, rozmіrom u dvі dolon'ki stіl'chik navproti neї і sposterіgayu za її rutinnoyu robotoyu. Os' vona pіdnіmaє golovu, і ya pomіchayu na її schokah sl'ozi. Nemov kraplі doschu na sklі kotyat'sya sl'ozi її schokami і peretvoryuyut'sya na malen'kі namistini. Vona zbiraє tsі sl'ozinki, scho ostignuli, zacherstvіli, v koshik, de vje povno bіseru її slіz. Vsі namistini perelivayut'sya nіjnim perlamutrom, і vіd ts'ogo sam koshik zdaєt'sya yakimos' mіfіchnim skarbom, skrineyu, povnoyu zolota і perlіv. Ya tiho pіdіymayusya і ydu do velikoї, obbitoї bіlim sittsem kіmnati. U nіy vse bіle – stіni, stelya і navіt' pіdloga. A poseredinі kіmnati, v samomu її tsentrі stoїt' velike, velichne, nemov tron, krіslo. Ya sіdayu v n'ogo і chekayu, perebirayuchi v rukah kraї bіlosnіjnoї ryadnini, grayuchi, skladayuchi yogo pasmami, motkami і klubkami. Vona vhodit' absolyutno bezshumno, nіbi plivuchi povіtryam, ale ya vіdchuvayu її prisutnіst'. Ya znayu, scho zaraz vona stoїt' za moєyu spinoyu. Ya znayu, scho zaraz bude. Vona laskavo gladit' mene po golovі, trіpaє pasma mogo volossya, zakolisuyuche movchit'. Vona znaє, scho ya ne zmoju vstati, ya ne zumіyu pіti. Prodіvshi nitku v tonen'ke vushko golki, vona nanizuє na nitku bіser. Odin spritniy ruh m'yakih, zdavalosya b, shovkovih pal'tsіv і vona chіpko trimaє moyu golovu. Teper ya ne moju povorushitisya, navіt' yakscho b duje shotіv. Navіt' yakscho b bulo bolyache. Navіt' yakscho b bulo duje bolyache, ya b ne zmіg pіti. Її ruka z golkoyu nevblaganno tyagnet'sya do mogo oblichchya, do ochey. U mene perehoplyuє podih, ale Scho ya...?  Holodne vіstrya golki pronizuє moї ochі, prohodit' krіz' zіnitsі, bіlok. Ya vіdchuvayu tsey krijaniy metal, ale menі ne bolyache, ya zvik. Menі vje davno ne bolyache і ne strashno. Mit' – і kul'ka bіseru schіl'no prishita do moїh ochey. Potіm sche і sche. Namistina do namistini viplіtayut'sya na moїh ochah vіzerunki, zlivayut'sya voєdino toni і vіdtіnki. І os' vje roztsvіli bіloyu kazkoyu na moїh ochah nіjnі, vitonchenі lіlії. U dzerkalі moї ochі viglyadayut' yak dva vіkna, na yakih moroz zakuvav do vesni svoї divopletіnnya. Schob nіhto ne pіznav do chasu yogo dushu. Schob nіhto ne protinav yogo ochі.


      Ya ydu do svoї kіmnati y ne pomіchayu Yogo portreta, yakiy zapvniv usyu kіmnatu, і v yogo krayah, scho rozpovzlisya vzdovj koridoru, vje mojna zaplutatisya. Ya ne pomіchayu stolik z vazoyu v kіntsі koridoru, ne chuyu aromat lіlіy, ne vіdchuvayu їh teplo. Zamknuvshi dverі sіdayu v krіslo pered dzerkalom, miluyusya nіjnіstyu lіlіy, vishitih bіserom na moїh ochah. Hvilina, і ya znovu opinyayusya des' v dalekomu svіtі, v nezabutih snah.