* * *
І virіs ya na chujinі
І sivіyu v chujomu kraї:
To odinokomu menі
Zdaєt'sya - kraschogo nemaє
Nіchogo v boga, yak Dnіpro
Ta nasha slavnaya kraїna...
Aj bachu - tam tіl'ki dobro,
De nas nema. V lihu godinu,
Yakos' nedavno dovelos'
Menі zaїhat' v Ukraїnu,
U te naykrascheє selo...
U te, de mati povivala
Mene malogo і vnochі
Na svіchku bogu zaroblyala;
Pokloni tyajkії b'yuchi,
Prechistіy stavila, molila,
Schob dolya dobraya lyubila
Її ditinu... Dobre, mamo,
Scho ti zarannє spat' lyagla,
A to b ti boga proklyala
Za mіy talan.
Aj strah pogano
U tіm horoshomu selі:
Chornіshe chornoї zemlі
Blukayut' lyudi. Povsihali
Sadi zelenі, pognili
Bіlen'kі hati, povalyalis',
Stavi bur'yanom porosli.
Selo nenache pogorіlo,
Nenache lyudi podurіli,
Nіmі na panschinu іdut'
І dіtochok svoїh vedut'!..

І ya, zaplakavshi, nazad
Poїhav znovu na chujinu.

І ne v odnіm otіm selі,
A skrіz' na slavnіy Ukraїnі
Lyudey u yarma zapryagli
Pani lukavі... Ginut'! Ginut'!
U yarmah litsars'kі sini!
A prepoganії pani
Jidam, bratam svoїm horoshim,
Ostatnі prodayut' shtani...

Pogano duje, strah pogano
V otsіy pustinі propadat'!
A sche poganshe na Ukraynі
Divitis', plakat' і movchat'!

A yak ne bachish togo liha,
To skrіz' zdaєt'sya lyubo, tiho,
І na Ukraїnі dobro.
Mіj gorami stariy Dnіpro,
Nenache v molotsі ditina,
Krasuєt'sya, lyubuєt'sya
Na vsyu Ukraїnu.
A ponad nim zelenіyut'
Shirokії sela,
A u selah u veselih
І lyudi veselі.
Vono b, moje, tak і stalos',
Yakbi ne ostalos'
Slіdu pans'kogo v Ukraynі!..

[Kos-Aral 1848]