| Na stranitse «D³m na gor³» privodyatsya korotkie otryvki proizvedeniya dlya oznakomleniya. Polnoe proizvedenie mojno skachat' pereydya po sootvetstvuyuschey ssylke na fayl. |
|
|
D²M NA GOR²
Roman – balada
ChASTINA PERShA
D²M NA GOR²
Pov³st' - preambula
Rozd³l pershiy
SPOK²Y
Hay burya v serts³ pana moyogo vtihne!
Hay zaspoko¿t'sya bog, yakogo ne znayu...
²shov uzdovj vulichki, bruk — t³l'ki v n³kchemnih zalishkah, ³nkoli rozlivalasya na doroz³ brunatna kalyuja, skrayu galaslivo hlyupalisya gorobts³: sontse vpalo na pleso, ³ kalyuja raptom zagrala y zaprom³nilasya gostrimi golubimi spalahami. Gorobts³ z shurhotom zlet³li, pokinuvshi v poros³ mokr³ gn³zda; v³d nayblijcho¿ hati dolinuv dzv³n posudu, z ³nshogo boku zakudkudakala kurka y zagorlav p³ven'...
Zreshtoyu, poperedu y spravd³ zagolub³lo — lejala m³j gorod³v ta derev tonka ta zvinna r³chka. Tam dal³ vitinalisya gorbi, ³ voni raptom zastribali yomu u vizor³, aj musiv spinitisya: zapamorochilosya — spadok po tomu jitt³, yake lishalosya za spinoyu.
2
Shkola tyaglasya do kosogoru, znijuyuchis' u tsokol³; u krayn'omu ¿¿ k³nts³, de buli dver³ z velikim nav³snim zamkom, tsokol' propadav; dv³r — utoptaniy, trava obramlyala yogo t³l'ki p³d st³nami ta parkanom, parkan protruhliy, z chislennimi scherbami; zrazu za shkoloyu — str³mka, kam'yanista, gusto zasipana jorstvoyu gora, vische rosli gust³ dereva, a z pravo¿ ruki, trohi poodal', vitinalasya vajka, potr³skana skelya...
Str. 1
Tak, chogo dobrogo, ya pochnu ne star³ti, a molodshati. Molod³y men³ n³koli ne snilisya sni, bo koli lyudina zdorova y spok³yna, nav³scho ¿y t³ sni? Mi tim, Galochko, y viznachalis' u ts'omu dom³, scho jili spok³yno y um³li chekati. Chekati, lasochko moya, tse taka skladna y velika nauka! Nam, j³nkam, ne dano vibirati y vladaryuvati, nam dano chekati y p³dlyagati, ³ to ne takiy uje lihiy jerebok, pov³r ti men³...
Mi buvaºmo durn³, ego¿stichn³, yazikat³ y oprishkuvat³, ale mi vse-taki vm³ºmo lyubiti. Cholov³ki ne vm³yut' tak lyubiti, bo nasha lyubov kudi vischa ¿hn'ogo tvarinnogo shot³nku...
— Oh, babtsyu! — splesnula rukami Galya, ³ v ne¿ postupovo pochalo zmivati z dush³ otoy s³riy rankoviy nakip...
— Ya n³koli pro tebe pogano ne dumala! — viguknula vrajeno Galya.
— Ti ne zavjdi bula v³dkrita do mene dusheyu, — skazala tim-taki tonom stara. — Vikonuvala schodo mene sv³y obov'yazok, ts'ogo ya ne zaperechuyu, ale chasom zabuvala, scho ya vse bachu y chuyu...
Str. 36
B³lya pridorojn'ogo hresta bat'ko znovu spinivsya, spinilasya y j³nka b³lya n'ogo; ²llya Tors'kiy aj och³ priplyuschiv, tak bolyache yomu stalo.
— Men³, sinu, ne jal', — pochuv v³n starechiy bat'koviy golos, — scho ti p³shov u chents³, men³ jal', sinu, scho nash r³d vigibaº, ti j bo u mene ostann³y!
Yogo oblichchya pri ts³y mov³ bulo spok³yne y nav³t' stroge; ²llya tim buv po-spravjn'omu d³tknutiy — legshe b peren³s bat'kov³ dor³kannya...
Bula takoj prozora, mov privid, ta y bula vona prividom: movchki s³la ob³ch bat'ka. Stariy ³ golovi ne zv³v, ne zvodiv golovi y ²llin brat, ne zvela golovi y mati ¿hnya, kotra tej bula prozora, yak dim, ³ vje davno sid³la b³lya nih; ²llya ne zm³g vitrimati to¿ naprugi, vstav, neoberejno zachepivshi uslona, ³ toy z gryukotom upav na p³dlogu, aj skinuli vrajeno golovami vs³ t³ dorog³ t³n³, kotr³ zapovnili d³m...
— Chi doberemosya s'ogodn³?
— Kon³ pristali, — burknuv chernets', — a v mene ruka na nih ne p³d³ymaºt'sya.
— A ti p³d³ymi tu ruku, p³d³ymi! — skazav ²llya nevdovoleno. — ²nakshe nochuvatimem u l³s³!..
Mihaylo zmahnuv pujalnom, ³ kon³ pob³gli vesel³she...
Str. 72
|
