* * *
І znovu menі ne privezla
Nіchogo pochta z Ukraїni...
Za grіshnії, mabut', dіla
Karayus' ya v otsіy pustinі
Serditim bogom. Ne menі
Pro teє znat', za scho karayus',
Ta y znat' ne hochet'sya menі.
A serdtse plache, yak zgadayu
Hoch neveselії sluchaї
І neveselії tі dnі,
Scho proneslisya nado mnoyu
V moїy Ukraїnі kolis'...
Kolis' bojilis' ta klyalis',
Bratalis', sestrilis' zo mnoyu,
Poki, mov hmara, rozіyshlis'
Bez sl'oz, rosi tії svyatoї.
І dovelosya znov menі
Lyudey na starostі... Nі, nі!
Voni z holeri povmirali;
A to b hoch klaptik pereslali
Togo paperu...

Oy іz jurbi ta іz jalyu,
Schob ne bachit', yak chitayut'
Listi tії, pogulyayu,
Pogulyayu ponad morem
Ta rozvaju svoє gore.
Ta Ukraїnu zgadayu,
Ta pіsen'ku zaspіvayu.
Lyudi skajut', lyudi zradyat',
A vona mene poradit',
І poradit', і rozvajit',
І pravdon'ku menі skaje.

[Kos-Aral 1848]