ChOTIRI ShABLІ
                                            
                                            Pustimo strіlku, yak grіm po nebu;
                                            Pustimos' kіn'mi, yak drіben doschik;
                                            Blisnem shablyami, yak sontse v hmarі!
                                            (K...

338).
PERShA PІSNYa

Golos:
                        
                       Blagoslovіt' pochati schiriy trud,
                       Scho vіdchiniv bi dalinu, yak dverі...

                        
                       Chudesnі diva hodyat' po moryah
                       І manyat' nas, і zaklikayut' nіjno...

Tse bezum, bo polovina її zagine, ne dіyshovshi do voroga. Polkovnik і dva kapіtani vіdchuvayut' strah z takoї samopojertvi, z takogo schedrogo ofіruvannya. Nіbi y krayu nemaє lyuds'kim іstotam, scho tak vіddano mchat' do boyu. Nadvorі temnіshaє. Parlamenteri sidyat' іsche zo tri godini, dosluhayuchis' do kojnogo zvuku...

     - Vi porushili zakon bіlogo prapora, - zakrichav kapіtan, і grek stav, hvilyuyuchis', perekladati, - mi sche povernemos' і vognem proydemo po vashіy kraїnі. Vi sche pojalkuєte, scho zatrimali parlamenterіv, a samі zrobili ganebne dіlo.

     - Mi gotovі vas visluhati, - odpovіv shepotom Shahay, - kajіt', scho vi hochete nam zaproponuvati...

Vi matimete zaraz mojlivіst' pobachiti moїh marshalіv. Ya dav nakaza ne pereslіduvati vashu armіyu, і komandiri moї shvidko budut' tut.

     Do vagona zayshov Marchenko v rozіdranіy matros'kіy sorochtsі. Ochі yogo gorіli, yak u vovka, chervonі povіki nabryakli. Vіn nіs u rukah prekrasnu frantsuz'ku ofіtsers'ku kurtku...

     - Mi z toboyu pobralisya, - prodovjuvav Ostyuk svoyu dumku, - і jili vdvoh uves' toy chas, koli ya priїzdiv do ts'ogo mіsta. Dvoє lyudey - mujchina y jіnka - jivut' u temryavі vіd іnshih lyudey. Voni hodyat' vulitsyami sered zagalu, ale z nimi j і hodit' їhnya temnota. Mіj dvoma lyud'mi - cholovіkom ta jіnkoyu - nemaє y ne moje buti nіchogo chujogo...

To hodili vulitsyami trupi, nafarbuvavshi gubi і prikrasivshi oblichchya. Osmіh z'yavlyavsya na gubah їhnіh, ale to buv osmіh, scho zagine razom z krasunyami. Ta garkava, gratsіozna y mila mova ne pokladet'sya v dityachі usta, bo dіti tisyachami kotyat'sya z brudnih kanalіzatsіynih trub dnom mutnoї Seni. "Nі, ne treba nam takih, jіnok, - zіthnuv Ostyuk, - hay jive odvіchna stradnitsya Matіr!" Pіdsvіdome hotіti zagibelі moje tіl'ki natsіya, yaka kіnchaє іstorichnu put', - podumav Ostyuk і yomu stalo soromno vіd takoї іdealіstichnoї dumki...

Potіm vіn govoriv dalі, povernuvshisya do Loretti.

     - Ti ne mogla іnakshe zrobiti v ts'omu Parijі, і ya pereydu do golovnogo.

     Marshal zamovk nespodіvano і zradiv zvichay svoїh predkіv z Velikogo Lugu: pojalіv jіnku. Nadaremne vіn glushiv u sobі jalіst' - vona rozkvіtla, yak pahuche grono, zavolodіla nim do krayu...