| Na stranitse «Sin vol³» privodyatsya korotkie otryvki proizvedeniya dlya oznakomleniya. Polnoe proizvedenie mojno skachat' pereydya po sootvetstvuyuschey ssylke na fayl. |
|
|
SIN VOL²
Hto b m³g podumati, yaka vorojka mogla yomu vgadati tsyu neveselu podoroj!.. Dva tijn³ tomu v³n buv sche v³l'nim sokolom, a nin³ ¿de Sankt-Peterburgom, m³stom svoº¿ molodost³, p³d pil'nim naglyadom dvoh ohoronts³v, n³bi yakiys' varnak... Do Gatchini v³n sche trimavsya, legko progoniv sum, nedobr³ peredchuttya ³ nav³t' zdatniy buv kepkuvati z pohmurih tserber³v, scho pragli yaknayshvidshe privezti y zdati yogo, Shevchenka, u Tret³y v³dd³l vlasno¿ yogo ³mperators'ko¿ velichnost³ kantselyar³¿...
— A moje, ya nevinniy?
— Pered prestolom usyak u chomus' ta zaviniv.
— ² vi?
— Mi — perst vkazuyuchiy,— skazav jandarm.
— ² mi j — kulak karayuchiy,— stribnuv na zemlyu of³tser,— Gey, hto tam º? — postukav u kutu bramu.
Taras ustav, poglyanuv na L³tn³y sad, yakiy, uves' prosv³chuyuchis', tremt³v vesnyanim drojem za Rub³konom, sir³ch Fontankoyu, na Lantsyugoviy ajurniy m³st ³ na Mihayl³vs'kiy velichniy zamok...
Dusha Tarasova bula sche tam, na vol³, na rozbagnyuchenih vesnoyu vulitsyah, b³lya Nevi, na naberejn³y, de Akadem³ya, v yak³y p³znav v³n schastya v³dchuti sebe lyudinoyu, a ne rabom, v yak³y p³dn³ssya do osyaynih vershin mistetstva, a t³lo, sam v³n, vlasne, yogo jiva natura, nev³dvorotno vpisuvalisya u tsey jahliviy zakut, yudol' pechal³ y znischennya lyuds'kogo v lyudyah...
Str. 1
. P³dlo y nespravedlivo!.. ² tse vseblagiy bat'ko, tvorets' vs'ogo jivogo y suschogo!..
Shiryaºv, ne dochekavshis' uchnya, p³dnyavsya do n'ogo sam.
--- Chogo tse ti vilejuºshsya? — guknuv z poroga.— Sontse uje gen de, a ti... Vstavay negayno — ³ do roboti!
Ne v³dpov³v...
— Moya art³l', m³j ³nshim, ne Akadem³ya... Chi ti bajaºsh znovu p³ti do pana u kozachki? Abo, abo!..
— ª tretº... z mostu v r³chku...
— Tse, brat, puste, — ozvavsya tiho mayster.
— A v³chno nosit' yarmo kr³pats'ke — velika mudr³st'?!
— Ya j vizvolivsya...
— Prost³y dush³ spok³yn³she... ² vse j talant — v³d boga...
— A mo', v³d chorta? Moje, v³n ³skru tu p³dkinuv, schob mi zaznali pekla sche na zeml³?
— Ne znayu, — z³thnuv Shiryaev. — Moje... Ti vje vstavay, vmivaysya, sn³day... Robota, vona ne lyubit' jdati! A v v³l'niy chas — malyuy pob³l'she...
Str. 28
— Davno nemaº vje kozak³v...
— N³, º!
²z Yasya son nemov znyalo rukoyu. Zasumn³vavshis', v³n dovgo y pil'no divit'sya v shiroke pole, aj gen v k³nts³ yakogo-b³l³yut' hati Zeleno¿ D³brovi.
— De j toy kozak? — naresht³ pitaº zlyakano.
Taras sm³ºt'sya: ³ tsey bo¿t'sya...
..
Ne pom³chaº, scho vje davnen'ko ¿dut' Zelenoyu, y scho z nih divuyut'sya zustr³chn³ lyudi, ³ scho na Yasev³ v³d strahu nema litsya...
— Na bazar³, yak posered morya krivavogo, stoyat' Gonta ³ Zal³znyak, — p³dv³vs' na voz³ Taras, — y krichat' udvoh: “Dobre, d³ti! Otak ¿h, proklyatih!....
— Teper zbiray, vityaguy skorshe slivi!
Shtani y sorochka poprilipali yomu do t³la, ³z ruk st³kala brudna voda. ² sm³h, ³ gr³h!
Schob Yas' ne bachiv yogo litsya, Taras nagnuvsya y zanuriv ruki v vodu. Nagr³b u prigorsch oslizlih sliv y p³dnyav povol³, ne pritiskayuchi. Yak spolosnuv, Yas' zatujiv:
— Nu hto j ¿h tak³ kuplyatime!...
Str. 56
|
