Edgar Allan Po

Provallya і Mayatnik

Opovіdannya

Impia tortorum longas hie turba furores

Sanguinis innocui, non satiata, alluit.

Sospite nunc patria, frac to nunc funeris antro

Mors ubi dira fuit, vita salusque patent.

Chotirivіrsh, skomponovaniy dlya vorіt rinku,

scho maє buti sporudjeniy na mіstsі yakobіns'kogo klubu v Parijі...

Ya bachiv, yak z їhnіh ust sche shodili slova, scho buli dlya mene prisudom Dolі. Ya bachiv, yak tі usta roztyaguvalisya, koli progoloshuvali menі smert'. Ya bachiv, yak voni vimovlyali moє іm'ya, і zdrigavsya, bo ne chuv jodnogo zvuku. І bachiv, proymayuchis' nestyamnim jahom, yak legen'ko, led' pomіtno pokolihuvalis' chornі zaponi na stіnah zali...

Usі pochuvannya moї get' poglinuv dikiy bezodnіy potіk, yak toy, scho vvergaє dushu u same peklo. І zapanuvali bezgomіnnya, neruhomіst' і nіch.

Ya, otje, znepritomnіv,- hoch ne moju skazati, schob povnіstyu. Tih reshtok svіdomostі ya y ne probuvatimu anі viznachiti, anі boday opisati,- dosit' togo, scho ne tsіlkom vona znikla...