Petr Bezruch

Poezії

Perekladach: Mikola Lukash

Djerelo: Z knigi: Vіd Bokachcho do Apollіnera/Perekladi/ K.:Dnіpro,1990

ODIN LISh RAZ

Ne pam'yatayu vje,

Koli і de ya chuv taku legendu...

Na pіvnochі dalekіy

Des' є dolina sered gіr visokih;

Sumna vona y temna,

Bo tam nіkoli ne svіtaє sontse.

Jivut' sumnі tam lyudi

V snіgah odvіchnih, u dimuchih yurtah;

Sidyat' navkrug bagattya

Cholovіki, hmurnі y skupі na slovo,

Jіnki smutnі, jurlivі;

Za nimi dіti kutayut'sya v hutra.

Ne znayu, yak to stalos',-

Mojlivo, scho Zemlya zіyshla z orbіti,-

Odnogo dnya

Zasyalo raptom sontse,

I lyudi vsі, nalyakanі tim bliskom,

V kurnі pobіgli yurti,

Kamіnnyam pozavalyuvali vhodi,

Popadali dodolu

Y molilisya, schob nevіdomiy demon

Їm poschadiv jittya.

Tim chasom soitse

Spalilo get' usі snіgi odvіchnі,

I tsіlina pіdnesla

Do ust promіnnih zapashnі fіalki.

Bog sontsya yak pobachiv

Tsyu mertvu tishu, ostrah і molitvi,

Proyshov dolinu

I bіl'sh nіkoli v kray toy ne divivs'.

Yak strah minuvsya

Y navajilisya lyudi viyti z jitel,-

Pobachili voni

Vologu zemlyu y nevіdomі kvіti

I zrozumіli - dobriy Bog

Vіdvіdav їh, ale na nih obrazivs',

I vsі v dushі vіdchuli,

Scho den' takiy ne vernet'sya nіkoli...

Todі sche v glibshіm smutku

Shililisya їm golovi dodolu.

Jili voni teper

V podvіynіm gorі,- vsі-bo vіdchuvali,

Scho svіtlo jittєdayne

Odin lish raz zayshlo v їh kray pohmuriy

I z їhn'oї provini

Pіshlo vіd nih navіki!

Odin lish raz іshla lyubov kray mene.

Strunka і chornokosa,

Vona do mene nіjno govorila:

"V vas dobre sertse,

Schasliva bude z vami kojna jіnka".

A nesmіliviy poglyad

Kazav sche bіl'sh, nіj tі slova solodkі,

Promovlenі tak lyubo,

Tak rіdno, yak u Tєshinі moєmu,

U rіdnіm kraї...

Ta ya, scho vje davno

Do dna dopiv jittya gіrkotnu chashu

I z knig buttya storіnki bіlі virvav,

Skazav їy grubim tonom,

Yak movit' chorniy lyud u nas v Ostravі:

"Bez krayu, panno, bude toy schasliviy,

Hto stane vashim mujem,

Ale shkoda -

Na pnі usohlіm ne tsvіsti troyandі".

Lyubiv її - za іnshogo pіshla.

Vogon' mіy zgas, na sertse vpali tіnі,

I sum tyajkiy jittyam moїm snuєt'sya,

Yak prigadayu chasom,

Scho yshla lyubov kray mene nіjnim krokom,

A ya do hati dverі zachiniv,

I vje vona ne vernet'sya nіkoli!

TI I Ya

Zvertay z dorogi!

Brudnі v mene ruki і odyag propocheniy;

Jivesh ti v palatsі, ya - v hijі ubogіy,

Ti pan vel'mojniy, a ya robochiy.

Nad hmurim cholom - frіgіys'kiy kovpak,

U grudyah - nenavist' do posіpak.

Od mene ne plachut' golodnі siroti,

To j ti stolochiv їm hortami pole,

Bez sertsya, bez sovіstі - schez bi ti, іrode!

A ya z Beskid, sin gorya y nevolі,

Roblyu v tvoїy shahtі, v tvoїy gamarnі

Tvoї ploti jenu po rіtsі,

Roblyu na tebe u lyutі marnіy

I sam zmarnіv, zchornіv na litsі.

Ti, a ne ya liv sl'ozi vdovinі,

Tomu ti y vel'mojniy, a ya ubogiy...

Gey, berejisya na verhovinі!

Ya v shaptsі frіgіys'kіy. Zvertay z dorogi!

SUPUTNITsYa

Zalіzom ti dushu zchavila moyu...

Nі, Dole, rukoyu legkoyu,-

Ta skrіz', u yakomu b ne buv ya krayu,

Yshla Pіsnya peredі mnoyu.

Vajuchiy, skripuchiy buv shlyah jitt'oviy,

A nebo krilosya mloyu,-

Ta v morotsі lyutіm, u t'mі lihіy

Yshla Pіsnya poruch zі mnoyu.

Putі zaveli v pustelyu strashnu,

Slіdi zamelo yugoyu,-

Yak konі vezli na tsvintar trunu,

Yshla Pіsnya sama za mnoyu.