Yanka Kupala (Іvan Domіnіkovich Lutsevich)

Z vechіrnіh dum

Perekladach: Mikola Zerov

Djerelo: Z knigi: Mikola Zerov. Tvori v dvoh tomah. K.: Dnіpro, 1990, t. 1, s. 424.

Yak pogasne zorі purpurove krilo

І prostelet'sya t'ma po tsіlіy Bіlorusі,

Htos' shepoche: "Іdi",- ya pіdu za selo

І v polyah pіd pohilim hrestom zalishusya.

Opovitiy u char posmerkovih godin,

Prisluhayus', yak shepchut'sya doli і gori,

І zamislenim okom - samoten, odin -

Prolіtayu u t'mі neosyajnі prostori.

І jurba moya gine v spokoї svyatіm,

Scho zdіymaєt'sya z viparom srіbno-vechіrnіm,

Aj do neba, scho makom migtit' zolotim,

Do vognіv zolotih u nametі bezmіrnіm.

Dalechіn' movchazna movit' slovo svoє,

Vona z shelestіv nochі vіnok zaplіtaє,

Zemlyu slavit' vona, pіsnyu z nebom snuє,

І dusha moya rvet'sya v tu pіsnyu bezkrayu

Pro zemnogo jittya nebuvalu krasu,

Pro tі syayva, scho dolyu golublyat' nazemnu,

Pro rozvіyanu gnіtu lyuds'kogo grozu -

Chuyu zvіstku prorochu - svyatu і taєmnu,

Koli jitom nash lan viginavsya і spіv,

Koli veselo ratay na sontse divivsya,

Golos nochі і zіr vilivav ya u spіv...

Ah, bulo te, yak ya sche na svіt ne rodivsya!